Nagrada „Drainac“ Slavomiru Gvozdenoviću književniku iz Temišvara

Predsednik žirija književni kritičar Goran Maksimović je istakao da se radi o poeziji koja je nastala kao simbioza ličnih doživljaja i kolektivnog iskustva, kao i da je nagrađena zbirka jedna od najboljih autorovih pesničkih ostvarenja.

Za Gvozdenovića, pevanje predstavlja geografiju „gladnih reči“, sjedinjavanje autobiografije sa poezijom, potragu za ličnim i univerzalnim doživljajima sveta, ali i prepoznavanje obeležja sopstvene duše u nataloženom vekovnom iskustvu. U svemu tome, život i smrt izrastaju u dva dominantna motiva tog pesničkog govora, a pojavljuju se kao jedan i jedinstveni umetnički svet, koji je ponekad sagledan iz kritičke perspektive, a ponekad iz perspektive duboke emocije i intimističke glorifikacije. Zato se kao lirski junaci ravnopravno pojavljuju ljudi i prostori. Najpre zavičajni i univerzalni geografski toponimi, poput Belobreške, Gopupca, Lepenskog Vira i  Temišvara, ali i Jerusalima, Pariza, Londona, Beča i drugih gradova. Odmah za njima iz naslaga prošlosti izranjaju filozofi i pesnici, od Aristotela i Ovidija, preko Getea i Puškina, do Andrića i Crnjanskog, Pope, Kiša i Pavića. Kao večiti čuvar „iskustva iz prošlosti“ pojavljuje se lik upokojene pesnikove majke, a susreti sa njenom uspomenom iznova obnavljaju presahle izvore životne snage i radosti. Iznad svih njih, kao glavni lirski junak Gvozdenovićeve poezije, kao temelj njegove stvaralačke poetike, ali i suština svekolikog opstanka pesnikovog naroda u domovini i u rasejanju, pojavljuje se srpski jezik, u liku raskošno odevenog „večnog mladića“, čija je bogata leksika, ali i „rodna melodija“ izvor i utoka svekolikog pesnikovog umetničkog nadahnuća i spoznaje sveta.

Upravo je u tom ukrštanju kritičke i intimističke perspektive, u tom neprestanom „disanju na pseće škrge“, kao i obilju leksike, u tim zvucima „rodne melodije jezika“, sadržana bliskost Gvozdenovićevog pevanja i mišljenja sa Drainčevom lirskom duhovnošću i celokupnim književnim nadahnućem.

To su bili samo neki detalji, između brojnih drugih važnih umetničkih činilaca, koji su podstakli članove žirija da ovogodišnju nagradu „Drainac“ dodeli srpskom pesniku iz Temišvara, Slavomiru Gvozdenoviću.

Nagrađeni pesnik rođen je 1953. godine u Temišvaru gde je završio Srpsku Gimnaziju. Studirao je na Filozofskom fakultetu u Bukureštu, a doktorirao 2000. godine na poeziji Vaska Pope. Radi se o istaknutom srpskom pesniku koji već četiri  decenije stvara, živi i radi u dijaspori. Objavio je do sada 40 knjiga poezije, od kojih devet u Srbiji, četiri na rumunskom i po jednu na poljskom,engleskom i mađarskom jeziku.

Dobitnik je više značajnih  književnih priznanja i nagrada u Rumuniji, Srbiji i Republici Srpskoj, između ostalog, dobio je odlikovanje predsednika Srbije, Rumunije i Crne Gore.

Nagrađeni pesnik je član Saveza pisaca Rumunije, Udruženja književnika Srpske, Književnog društva Kosova i Metohije, Društva književnika Vojvodine i počasni je član Udruženja Književnika Srbije.